1918-2004. Şavşat’ın Ķućen (şimdiki adı Kocabey) köyünde doğdu. Çocukluğunda eski yazıyı, daha sonra ise yeni yazıyı öğrendi.

Küçük yaşlarda aşıklık geleneğine ve şiire ilgi duymaya başladı. Kuzeydoğu Anadolu aşıklarının birçoğunu doğrudan dinleme fırsatı buldu ve zamanla şiire yöneldi.

Zülal Tokdemir çocukluğundan itibaren demirciliğe ilgi duydu ve Kars’a giderek bu mesleği iyice öğrendi. Aynı dönemlerde yöredeki aşıkları da tanıdı ve geleneği öğrendi.

Zülal Tokdemir, şiirleri ve deyişmeleriyle olduğu kadar yaptığı makinelerle de tanındı. Harman makineleri, bal süzme makinelerinin yapımı konusunda bilinin bir usta oldu.

Yaşamı süresince genellikle köyünde kalan Zülal Tokdemir, köylerine gelip giden aşıklarla olduğu kadar amcası Abdulmecit Tokdemir (1894-1974), amcasının oğlu Hayrettin Tokdemir (1928-1999) ve akrabası Aşık Yanguni’yle (1918-2002) sürekli deyişmelerde bulundu.

Zülal Tokdemir’in el yazmaları Orhan Gökçe tarafından toparlanarak arşivlere aktarıldı.

Zülal Tokdemir köyünde öldü ve orada toprağa verildi.

KAYNAK: ozanlar.biz