Ömer İle Fadime’nin Ağıdı 3 Türküsünün Hikayesi

Hasanlar köyünden Ömer Hendek, aynı köyden İsmail Arslan’ın kızı Fadime ile nişanlıydı. Fadime 1967 yılında kardeşinin tabancasıyla oynarken kaza ile vurularak ölmüştür.

Fadime’nin ayrılığına daha fazla dayanamayan nişanlısı Ömer de bir müddet sonra kendisini asarak intihar etti. Oğlu ve gelin kızının acı ölümüne dayanamayan annesi Pakize Hendek, günlerce ağladı yas tuttu ve bu yüzden hastalanarak felç oldu, bir müddet sonra da öldü. Ömer’in babası Abdurrahman Hendek de üst üste gelen felaketlere daha fazla dayanamayarak o da ölmüştür. Bu acıklı olaya pek çok ağıtlar yakılmıştır. Ömer ve Fadime’ye yakılan ağıtların bize ulaşan üç tanesini aşağıya alıyoruz.

Ağ memeyi yüzük yüzük yüzmüşler
Kurşun için ağ sineyi gezmişler
Yitik değil batık değil Fadime’m
İsmini de gazeteye yazmışlar

Arabalar ardı ardına ulanır
Yidim yağlı kurşun midem bulanır
Yağlı kurşun akciğere girince
Anam yandım diye başıma dolanır

Bağımızda biter bin türlü çiçek
Kiminde kavga kiminde bıçak
Emmileri düğününe buyurun
Babası düğün kurmuş oynuyor köçek

***

Dalda kaldı mavzerinen fişeği
Oğlum güle güle indi aşağı
Gönüllü oğluma vah sebep oldu
Hısımım İsmail’in iki uşağı

Ömer’im Ömer’im yiğit Ömer’im
Ölenedek iflah olmam yanarım

Çaldırmazdm kara oğlum sazını
Hani ne eyledin tatlı sözünü
Tez gel oğlum tez gel yolun uzadı
Benden üstün tuttun elin kızını

Ömer’im Ömer’im aslan Ömer’im
Ölene dek için için yanarım

Pencere altına serin yerimi
Dinleyin kara oğlumun zarini
Sana diyom sana ihmal Sultan
İkimiz de bir alalım gelini

Adalara girer biçer
Sağlık olsun gelir geçer
İçerimde büyük hançer
Dolandıkça sızılıyor

***

Güle güle düğün bayram yapmadım
Dost düşmana karşı seyran etmedim
Ahrete mi galdı bizim kavuşma
Bu feleğin kastı nedir bilmedim

Duydum vurulmuşsun vardım yanına
Zalim eller nasıl kıydı canına
Ahirette de nasıl olur halimiz
Güzelliği çoktur ismi Fadime

Şazik anan hiç durmadan ağlıyor
Senin derdin ciğerimi dağlıyor
Vardım ahıra da at bağlamaya
Zalim şeytan bana ipi bağlıyor

Çıktım kendimi de ipe bağladım
Fadime diye de her gün ağladım
Yakın kaldı ben yanına varmaya
Şu fani dünyada murat almadım.

Söküldü mü kollarının kolçağı
Fadimem de ilkbaharın çiçeği
İkimizin gözü açık gidiyo
Düğün kurup oynatmadık köçeği