Bozhüyük kasabamız halkından Kır Ali’nin oğlu Cuma eskiden davar kışlatıp yazın da yayla yaylarmış. Anasının gezdiği, su aldığı pınarları; kardeşlerinin çobanlık yapıp da altında yattığı ardıçları hatırlar; bakar hepsi harap olmuş. Kışla damı kepmiş, pınar çumrak halini almış, ardıcı kesmişler, kardeşlerinin bir ikisi ölmüş, o yaylanın düzeni bozulmuş, çiçekler kurumuş yok olmuş. Bu durumu gören Kır Ali Cuma kendi kendine eski durumları da hatırlar; böyle dile getirir anasının yurdunu.